#100

Droga Espi!

Bardzo dawno nie opowiadałam Ci o żadnej książce z akcji „Włóczykijka”. Tak się złożyło, że od ponad miesiąca nie gościłam żadnej książki z tej akcji. Niestety miałam inne zobowiązania. Ale ostatnio wpadła w moje łapki książka Katarzyny Sarnowskiej „Smak życia”. Okładka bardzo przyciąga wzrok. Jest jak najbardziej optymistyczna – przecież kolor zielony to kolor wiosny, lata i optymizmu. Czyż nie?

Nie wiem czemu, ale miałam stresa przed przeczytaniem tej książki. Bo nie miałam pojęcia czego mam się spodziewać. Może przede wszystkim dlatego się denerwowałam, że na okładce Wydawca napisał, że jest to „kolejna książka autorki tomu poezji „I grając ze śmiercią””. No i tutaj pojawiły się w mojej głowie wątpliwości. Jakie? Jeśli Autorka pisze wiersze, to czy ma pojęcie o prozie? Czy będzie potrafiła zainteresować czytelnika historią zawartą w książce? Te pytania nie opuszczały mnie przez większą część powieści.

„Smak życia” to opowieść o Kalinie Dąbrowskiej. Kalina jest nauczycielką, matką Wojtka oraz żoną Macieja. Zajmuje się także tłumaczeniami. Kalina jak większość z nas postanawia spełnić swoje marzenia. Nie są to przeciętne marzenia. Otóż postanawia wydać książkę, którą przetłumaczyła. Niestety nikt nie chce tej książki wydać. Po wielu próbach i rozmowie ze swoją przyjaciółką postanawia otworzyć własne wydawnictwo i wydać tę książkę. A jak wiadomo wydanie takiej książki to nie taka łatwa sprawa. Piętrzą się różne problemy. Dodatkowo co jakiś czas pojawia się tajemniczy Dżin, który wprowadza mały zamęt w życiu Kaliny. Za każdym razem sprawia, że kobietę dopadają wątpliwości, czy słusznie robi.

Książka sprawia wrażenie jakby pamiętnika. No dobra może nie do końca, ale brzmi jak opis tego co mogła przeżyć autorka zanim wydała swoją książkę. Zastanawiam się właśnie ile rzeczy zostało zaczerpniętych z życia Pani Kasi. Najbardziej to mnie wkurzała postać Dżina. Normalnie miałam ochotę wsadzić go z powrotem do lampy. Kalina też mnie czasem wkurzała. Przede wszystkim po rozmowach z Dżinem. Wystarczyło, że On zasiał w niej ziarenko niepewności a Ona już je podlewała aż zaczynało kiełkować. Czy było jeszcze coś co mnie wkurzało? Owszem. W pewnym momencie nagle pojawiają się dwa psy, które ma bohaterka. Jednak kiedy odwiedzają ją goście to o tych psach nie ma mowy. Dopiero przy zakupie karmy okazuje się, że Kalina wraz z mężem ma dwa psy. Wcześniej nie ma o nich mowy. Wiem, czepiam się szczegółów. Ale czasem takie mało istotne fakty są ważne. To znaczy takie jest moje zdanie.

Książka ukazuje drogę jaką musi przebyć autor zanim jego książka zostanie wydana i trafi na półki księgarni. Nie jest to droga usłana różami. Po przeczytaniu tej książki dziesięć razy się zastanowię zanim wyślę swoją powieść do któregoś z wydawnictw. Tak, nadal będę pisać do szuflady.

Pozdrawiam

Archer

P.S.
Zauważyłaś, że stuknęła mi już setka?