sobota, 30 marca 2013

#243

Kiedy wczoraj wyjrzałam przez okno zaczęłam się solidnie zastanawiać jaką porę roku mamy? Z tego co wiem to wiosnę, jednak śnieg który spadł zdecydowanie temu przeczył. Nawet zaczęłam się zastanawiać czy nie stawiać choinki, w telewizji nie oglądać Kevina a w radio sprawdzić czy nie grają "Last Christmas". Na szczęście dzisiaj pogoda się opamiętała (u mnie dzisiaj wyjątkowo było 5 w plusie) i zaświeciło słońce. Od razu lepiej zrobiło się na duszy, mimo iż spędziłam prawie całą sobotę w pracy. Nie było źle. Tłum ludzi nie pozwolił się nudzić. Kochani, nie mam pojęcia dlaczego ludzie zostawiają zakupy na ostatnią minutę? Wpadają do księgarni i żądają niemożliwego. Zamiast cieszyć się spotkaniami z rodziną, spacerują po centrach handlowych. I tak do zamknięcia. No ale cóż, takie życie. Ktoś musi pracować by odpoczywać mógł ktoś. Nie, nie marudzę. Uwielbiam swoją pracę i spotkania z klientami. Dzięki niektórym praca nigdy nie bywa nudna.

Dawno nie było u mnie żadnego stosu. Powód? Hm... jakoś bardziej skupiłam się na czytaniu i pisaniu. Poza tym... Obiecałam sobie jakiś czas temu, że ograniczę kupowanie książek. I co? Nie wyszło, jak zwykle. Q ja Cię błagam nie bij :( Okularników się nie bije :( 


1. Beata Pawlikowska "Planeta dobrych myśli" - zakup własny, moja best friend (Ewuś to o Tobie mowa, może akurat tutaj zajrzysz) zaraziła mnie sympatią do tej Autorki, a że przypadkiem udało mi się zdobyć tę książkę w promocyjnej cenie to trzeba korzystać
2. Anna Starmach "Pyszne 25" - książka kucharska hm... ja i gotowanie? ha ha ha niezły dowcip ;) zdecydowanie w Naszym związku gotuje Osobisty, jednak doszłam do wniosku, że w końcu czasem trzeba coś upitrasić. Przepisy tutaj są łatwe i szybkie do wykonania. Za mną już brownie... mmm... pychota
3. Lucia "Dziennik badante" - książka do recenzji od Wydawnictwa NovaeRes, uwielbiam książki o Włoszech i o południu Europy, może kiedyś zwiedzę tamte rejony? Jak na razie, będę wędrować na kartach powieści
4. Aleksander Janowski "Krzyż Południa" - książka do recenzji od Wydawnictwa NovaeRes, chyba nigdy nie czytałam książek przygodowych i o wydobywaniu skarbów z głębin morza, czas to zmienić :) 
5. Małgorzata Maj "Weronika zmienia zdanie" - zakup własny, jak tylko ta książka znalazła się na stole nowości wpadła mi w oko, obiecałam ją sobie na potem, poleciłam za to Pani Joli (naszej klientce) i po kilku dniach dziękowała mi za świetny wybór, po jakimś czasie mi ją pożyczyła, ale niestety nie miałam kiedy przeczytać, teraz z okazji promocji sprawiłam sobie prezent świąteczny (każdy powód do kupna książki dobry)
6. Katarzyna Michalak "Sklepik z niespodzianką. Lidka" - zakup własny, ostatnia część "Serii z kokardką", fakt, że żadna wcześniejsza nie przeczytana, ale teraz komplet lepiej wygląda na półce, tak, tak przeczytam je w końcu, ale liczę, że czas znajdę dopiero na emeryturze ;)
7. Renata Adwent "Rok na końcu świata" - książka do recenzji od Wydawnictwa Feeria, jestem już prawie na finiszu, książka rewelacyjna niebawem będzie recenzja, takiej optymistycznej książki mi trzeba było :)
Czyli plan na najbliższe dni już mam: czytać i zbierać siły na kolejne dni w pracy.

A tutaj jeszcze życzenia ode mnie czyli Archer oraz Q czyli Osobistego Mężczyzny


 i do tego przedłużenia doby by znaleźć czas na przeczytanie tych wszystkich wyśmienitych książek.

środa, 27 marca 2013

#242


 Droga Tachykardio!

W ostatnich dniach znów zaczytuję się polską literaturą. Nadal uważam, że Nasi Autorzy potrafią pisać. I nie mam wcale na myśli tutaj tych czołowych Polskich Pisarzy, których książki sprzedają się na pniu. Mam na myśli Autorów, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z pisaniem. Trzeba przyznać, że niewiele jest Wydawnictw, którzy „ryzykują” i wydają Debiutantów. Myślę, że boją się. W sumie wcale im się nie dziwię. Dlatego chylę czoła przed Wydawnictwem Novae Res z Gdyni, które nie boi się wydawać książek debiutantów. Pewnie jesteś ciekawa dlaczego o tym wspominam? Otóż mam za sobą kolejny debiut polskiej Autorki, książkę „Źle wydrukowane życie” Florentyny Grądkowskiej. Usiądź wygodnie i posłuchaj.

Poznajemy parę przyjaciół Liliannę oraz Maksa. Przyjaźnią się od wielu lat. Maks jest zawsze wsparciem dla Lili. Każdą wolną chwilę spędzają razem. Nawet będąc w szkole Lili nie potrafi zrezygnować ze spotkań z przyjacielem. Wszystko się zmienia w momencie kiedy do szkoły trafia Maciej Nowicki. Wszyscy wiedzą kim jest Maciek, modelem i twarzą znanej marki motocykla. Lila dopiero po dłuższym czasie poznaje prawdę. Dziewczyna nie jest mu obojętna. Niestety pomiędzy Maksem a Lilianną dochodzi do spięć. Dziewczyna nie ma pojęcia dlaczego tak się dzieje. Oddalają się od siebie. A ponieważ Lili jest „uzależniona” od przyjaciela nie potrafi sobie z tym poradzić. W dodatku spada na nią cios – jej najlepszy przyjaciel wyjeżdża. Jak sobie z tym poradzi? Czy w końcu pozna prawdę? O tym musisz przekonać się sama.

Temat miłości pomiędzy przyjaciółmi jest dość częstym zjawiskiem. Nie oszukujmy się, serce nie sługa. Prędzej czy później takie zakończenie przyjaźni jest możliwe. Tutaj było podobnie.

Historia trójki bohaterów jest przedstawiona dość interesująco. Jednak muszę przyznać, że brakowało mi w niej czegoś. Nie wiem konkretnie czego, nie potrafię tego teraz nazwać. Może zachowanie bohaterów było mało wyraźne. Postacie były dość ciekawie przedstawione, chociaż… główna bohaterka doprowadzała mnie do szewskiej pasji. Sprawiała wrażenie naiwnej, mało rozgarniętej oraz bardzo łatwo dało się ją wyprowadzić z równowagi oraz doprowadzić do łez. Dało się wyczuć, że Autorka jest młodą osobą. Historia dzieje się w jednym z gdańskich liceów, dialogi nie są skomplikowane a jak już wspominałam wcześniej bohaterom brakowało tego czegoś (u każdego było to coś innego, coś czego nie da się zdefiniować)

Jednak, kiedy już myślałam, że w końcu wszystko zostanie wyjaśnione, kiedy w końcu uda nam się poznać prawdę, Autorka przyszykowała bombę. I to taką która wybucha nagle i sprawia, że nic nie jest takie jakie myśleliśmy, że będzie. Zakończenie zaskakuje i to bardzo. Takiego rozwiązania się nie spodziewałam. W sumie mogę stwierdzić, że daje nadzieję na dalszą część bo zakończenie jest otwarte.

Książka ma swoje plusy. Jak dla mnie największym jest to, że jej akcja dzieje się w Gdańsku a bohaterowie przemieszczają się kolejką SKM pomiędzy Gdańskiem a Gdańskiem – Oliwą. A przypomnę Ci Tachykardio, że zeszłe wakacje spędziłam właśnie w Gdańsku i się zakochałam w tym mieście. A dzięki Autorce znów mogłam tam wrócić. Poniżej kilka zdjęć. Chociaż troszkę zobrazują powieść.

Książka wciąga od pierwszych stron. Polecam ją na wolny wieczór. Liczę, że powstanie kolejna część, bo jestem strasznie ciekawa co się stało z Lilianną, Maksem oraz Maćkiem.

Pozdrawiam
Archer


P.S.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Novae Res








sobota, 23 marca 2013

#241



Droga Tachykardio!


Na niektóre książki mamy ochotę od momentu gdy przeczytamy notkę na stronie wydawnictwa. Mamy wielką nadzieję, że „zwiastun” książki będzie tak samo dobry jak reszta. Kiedy poznałam „trailer” książki Fabio Volo „Pierwsze światła poranka” pomyślałam sobie: to jest to, to jest książka którą muszę przeczytać. Zaintrygowała mnie fabuła i chyba też główna bohaterka. Kiedy książka wpadła w moje ręce zasiadłam wygodnie na kanapie i zatopiłam się w świat Eleny.

Elena dobiega trzydziestki. Od wielu lat jest mężatką. Pracuje w agencji reklamowej. Elena ma swoje zasady, których nie łamie i stara się ich twardo trzymać. Nie jest także szczęśliwa w swoim małżeństwie. Można śmiało powiedzieć, że jest rozczarowana swoim mężem i jego postawą. Paolo traktuje ją jak kolejny mebel w domu. Ot po prostu jest od wielu lat i nie trzeba się o niego (w tym wypadku o nią) troszczyć. Przecież nie zniknie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Niestety Elena nie tego oczekiwała po swoim małżeństwie. Pewnego dnia podczas pracy nad kolejnym projektem wpada w oko pewnemu mężczyźnie. Nie chce się poddać tej fascynacji, jednak jest ona silniejsza od Eleny. Całkowicie zatraca się w romans z tajemniczym mężczyzną i jej dotychczas poukładane życie zostaje całkowicie wywrócone do góry nogami. Jak zakończy się ten romans? Czy Elena odkryje w sobie ukrywaną dotąd kobiecość?

Kiedy zaczęłam czytać książkę najbardziej uderzył mnie fakt, że napisał ją mężczyzna. Wiem, że dziwisz się temu, ale… narratorem tej powieści jest kobieta i to było… hmm… zaskakujące i niesłychane. Bo jak to możliwe, że facet potrafi tak pisać o kobietach? (wiem, że JLW już tak pisał, ale sorry nie możemy porównywać tych dwóch Autorów, bo dzieli ich przepaść wielkości Wielkiego Kanionu)

Książka jest pamiętnikiem oraz formą retrospekcji tego co się wydarzyło podczas małżeństwa Eleny z Paolem. Oczywiście wszystko jest pisane w pierwszej osobie i mamy wrażenie jakby główna bohaterka opowiadała nam swoją historię. Mamy także wgląd do jej pamiętnika, a co za tym idzie wiemy co czuła. Jednak powiem Ci w sekrecie, że główna bohaterka czasem mnie wkurzała swoim zachowaniem. Miała wyraźne problemy z relacjami damsko męskimi. Dało się to odczuć podczas rozmów z mężem. No dobra, mąż też nie był ideałem, bo nie potrafił przyznać się do błędu. Odwracał wtedy kota ogonem żeby było na nią. Wiem, że zaraz mi powiesz, że faceci tak mają. W porządku, ale czasem warto schować swoją dumę do kieszeni i przyznać się do tego, że zrobiliśmy coś źle, niż upierać się przy swoim.

Pewnie chcesz wiedzieć co myślę o tym, że wdała się w romans zamiast ratować swoje małżeństwo? No cóż. Nie potępiam jej ani tym bardziej nie oceniam. Jest wiele kobiet, które duszą się w swoich związkach i nie mają wyraźnej motywacji do tego by się z tego wycofać. A kiedy wreszcie powiedzą „dość” i zaczynają nowe życie, zamykając całkowicie przeszłość, to… rozkwitają.

Wkurzał mnie kochanek Eleny. Może dlatego, że był tajemniczy i niewiele o nim wiedzieliśmy. Poza tym miałam wrażenie, że cierpi na kompleks Piotrusia Pana. Ale to rozgryzłam dopiero przy końcu kiedy Elena pojechała do niego. On nie był gotowy na żaden związek, nie potrafił być za kogoś odpowiedzialny. To co było między nimi w zupełności mu wystarczało. Jednak jak dobrze wiemy, kobiety zwykle bardziej angażują się w związki. Tak było także w tym przypadku.

Było to moje pierwsze spotkanie z tym Autorem. I po tej książce zastanawiam się jakie będzie kolejne przy powieści „Jeszcze jeden dzień”?

Pozdrawiam
Archer

P.S. Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa MUZA




wtorek, 19 marca 2013

#240

 Droga Tachykardio!

Po książkach lekkich, łatwych i przyjemnych oraz pełnych miłości trzeba zmienić styl na coś kryminalnego. Na coś co sprawi, że z zapartym tchem będziemy śledzić losy bohaterów i wraz z nimi walczyć z przeciwnościami losu. I taka właśnie była książka Tess Gerritsen „Prawo krwi”. Jak dobrze wiesz, nie było to moje pierwsze spotkanie z tą Autorką. Mam też nadzieję, że nie ostatnie.

Willy chcąc spełnić ostatnią wolę swojej umierającej matki postanawia dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się w Wietnamie dwadzieścia lat wcześniej. Właśnie tyle lat minęło odkąd samolot z jej ojcem Dzikim Billem Maitlandem rozbił się w dżungli. Jednak ciała nigdy nie znaleziono. Willy postanawia wyruszyć do Wietnamu by dowiedzieć się co dokładnie stało się podczas tego lotu. Kto był odpowiedzialny za ten lot i kim był tajemniczy pasażer? Kiedy tam dociera spotyka Guya Barnarda, antropologa na usługach armii. Pierwsze spotkanie było dość niefortunne, jednak po jakimś czasie Willy przekonuje się, że tak naprawdę tylko Guy jest w stanie jej pomóc. Postanawiają poznać prawdę za wszelką cenę, jednak jest ktoś kto nie chce dopuścić do rozwiązania tej zagadki. Grozi im niebezpieczeństwo. Czy uda im się dowiedzieć co stało się tamtego dnia? Dlaczego jedyna osoba która przeżyła katastrofę, dzień po wyjściu z niewoli popełniła samobójstwo?

Jak to bywa w książkach Tess Gerritsen akcja leci na łeb na szyję. Nie mamy czasu by wziąć głęboki oddech by zaakceptować fakt, że ktoś groził głównej bohaterce i musi teraz sama wybrać komu ufać a komu nie. Dość szybko jednak weryfikuje osoby które jej pomogą i wesprą wtedy kiedy będzie potrzebować pomocy. I uwierz mi będziesz zaskoczona jej wyborem.

W książce „Prawo krwi” znajdziesz wątek kryminalny oraz wątek miłosny. Jednak ten drugi jest bardziej na drugim planie, bo przecież nie on tutaj jest najważniejszy. Najważniejsze jest dowiedzenie prawdy dotyczącej tamtego feralnego wypadku.

Książkę czyta się bardzo szybko, nie da się jej odłożyć na bok by wykonać obowiązki domowe. O nie, na to nie licz. Ponieważ jak tylko odłożysz książkę na bok, to będziesz obgryzać paznokcie z ciekawości co dzieje się dalej. I nie zaczynaj tej książki czytać wieczorem, bo nockę będziesz miała zarwaną na mur beton.

Jeśli masz ochotę na dobry kryminał trzymający w napięciu od początku do końca to śmiało sięgnij po ostatnią książkę Tess Gerritsen. Nie zawiedziesz się!!!

Pozdrawiam
Archer



P.S.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Mira Harlequin

niedziela, 17 marca 2013

#239/8




(Once Upon a Time...) Dawno, dawno temu a dokładnie w 2004 roku w głowach dwóch scenarzystów Edwarda Kitsisa i Adama Horowitza (odpowiedzialnych za takie hity jak Zagubieni czy Tron: Dziedzictwo) zrodził się niesamowity pomysł na serial opowiadający o podróżach między baśniowymi światami. Niestety, nie trafił on na podatny grunt i został schowany do szuflady, a twórcy zajęli się innymi sprawami. Po latach odkurzyli pomysł i z pomocą amerykańskiej stacji ABC w 2011 zrealizowali jedną ze swoich najbardziej szalonych wizji.

Pisałem niedawno, że twórcom coraz częściej brak pomysłów i sięgają po stare sprawdzone historie aby odrobinę je odświeżyć i zaprezentować w bardziej nowoczesnej formie. Czasem wychodzi to fatalnie, czasem nieźle, ale oryginalności w tym niewiele. Zdarzają się jednak wyjątki. Zazwyczaj jest tak, że scenarzysta bierze jakąś sprawdzoną baśń i przenosi ją w nowsze realia. Nie w tym przypadku. Przynajmniej nie do końca. Twórcy Dawno, dawno temu zerwali z tym szablonem i sięgnęli nie po jedną, nie po dwie a po niemal wszystkie baśniowe opowieści. I nie, nie przenieśli ich do naszych czasów. A właściwie to przenieśli, jednak nie tak jak wszystkim by się wydawało. Nie jest to luźna adaptacja zachowująca tytuł i wybrane motywy oryginału.

Pamiętacie Królewnę Śnieżkę? No jasne, że pamiętacie. To chyba najbardziej znana baśniowa postać. No i oczywiście jej konflikt ze Złą Królową w wyniku którego Królewna ucieka do lasu i zamieszkuje w towarzystwie krasnoludków. To wszystko pojawia się w serialu i to w prawdziwie baśniowym świecie. A co powiecie na to, że Śnieżka może mieć jako sojusznika Czerwonego Kapturka? I Wróżkę Chrzestną. I Gepetto. I Mulan. Twórcy tego serialu w przebłysku szaleństwa, połączyli ze sobą niesamowitą ilość baśniowych światów i postaci. A jak by komuś było mało to mniej baśniowe światy też się pojawiają. Nie chcę wam za wiele zdradzać ale wiedzcie, że on żyje! Żyje! Żeby jednak nie było, musi być do tego wszystkiego bardziej nowoczesne podejście. Jak się okazuje w pierwszym odcinku, historia jest prowadzona dwutorowo. Główna historia dzieje się w ustronnym miasteczku Storybrooke znajdującym się w naszym realnym, pozbawionym magii świecie. W świecie baśni zaś trafiamy w ramach retrospekcji.

Ale zaraz, zaraz zapytacie. Jak to świat realny i retrospekcje w świecie baśni? Dokładnie tak. Serial zaczyna się od sceny w której jedenastoletni Henry Mills puka do drzwi dwudziestoośmioletniej Emmy Swan. Chłopiec oznajmia, że jest jej oddanym do adopcji synem. Zaraz potem pokazuje jej swoją starą księgę baśni i próbuje przekazać, że mieszka w miasteczku w którym wszystkie postaci bajkowe zostały uwięzione przez klątwę Złej Królowej. Emma ma być - według niego, oczywiście - jedyną nadzieją dla wszystkich, aby zerwać klątwę ponieważ jak twierdzi jest ona zaginioną córką Królewny Śnieżki. W ten sposób trafia ona do Storybrooke. Pierwotnie aby oddać Henrego jego obecnej matce, jednak na miejscu postanawia zachować kontakt z chłopcem i pozostać w miasteczku na dłużej. W ten sposób rozpoczyna się ciąg wydarzeń który pokazuje jej, że miasteczko i jego mieszkańcy nie są tak do końca zwyczajni.

W każdym odcinku zobaczymy losy bohaterów dążących do rozwiązania tajemnicy miasteczka i zerwania klątwy. Poznajemy także historię postaci którymi mieszkańcy byli w czasach z przed klątwy. Dowiadujemy się jak doszło do powstania klątwy i jakie są powiązania między naprawdę godną podziwu kawalkadą postaci baśniowych. Główna historia toczy się wokół losów Królewny Śnieżki, Księcia Uroczego, Emmy, Henrego, Złej Królowej i moim zdaniem najlepszej postaci w całej serii Rumpelstiltskina. Serial jest wart obejrzenia chociażby tylko dla jego postaci. Ale jak zaczniecie oglądać to uwierzcie, że tak jak ja będziecie ciekawi w jaki sposób twórcy połączą losy poszczególnych baśniowych bohaterów. I kto się jeszcze pojawi. Twórcy zdają się nie znać ograniczeń a niektóre postaci jak i połączenia ich z główną historią bywają sporym zaskoczeniem. W serialu można znaleźć naprawdę wiele smaczków które są mocnym nawiązaniem do oryginalnych historii. Największą kopalnią odniesień jest antykwariat Pana Golda w którym można zobaczyć całą masę przedmiotów mogących zapowiadać kolejne postaci. Serial polecam gorąco a jeśli pierwszy sezon nie był dla was wystarczająco dobry to uwierzcie, że drugi przebija go we wszystkim.

środa, 13 marca 2013

#238


Droga Tachykardio!

Czasem trafiają w moje ręce książki po przeczytaniu których nie potrafię nic powiedzieć. Wiem, że w moim przypadku to dość zaskakujące, bo przecież zawsze mam coś do powiedzenia. Jednak czasem jest właśnie na odwrót. Mam wtedy w głowie autostradę myśli, a palce nie chcą wystukiwać listu do Ciebie. To właśnie przydarzyło mi się po przeczytaniu książki Martyny Krzyżostaniak „Niefortunne szczęście pod groźbą miłości”.

Dianę poznajmy w trakcie meczu siatkówki, podczas którego nachodzą ją wspomnienia z przeszłości. Po wygranym meczu, w drodze do minibusa wpada na kogoś, przez co drużyna odjeżdża bez niej. Chłopak postanawia jej pomóc, zabierając do siebie by opatrzyć rany, które sobie zrobiła podczas upadku. Po dotarciu do domu Piotra, pełnego wspaniałych roślin, okazuje się, że Diana ma uczulenie na  ich pyłek. Przerażona bliskością Piotra ucieka. Po powrocie do swojego domu, Diana spotyka policję. Wtedy okazuje się, że popełniono morderstwo a skrzynka z wierszami – pamiątka po dawnej miłości – zostaje skradziona. Podczas śledztwa, które  prowadzi Adam – brat Piotra – dwójka młodych ludzi zżywa się ze sobą bardziej. Co w ostateczności przeradza się w trudną miłość.

Książka składa się z dwóch części. Podczas czytania nie rzuca się to łatwo w oczy. Po prostu w pewnym momencie zmienia się narrator powieści. Pierwsza część skupia się na Dianie. Na jej wspomnieniach, na rozpamiętywaniu przeszłości i jej dawnej miłości – Konradzie. Spotkanie z Piotrkiem sprawia, że poukładany dotychczas świat – zbudowany przede wszystkim ze wspomnień – wywraca się do góry nogami. Jeśli natomiast chodzi o drugą część to skupia się ona Piotrze. Na jego braterskich stosunkach ze starszym bratem Adamem, na jego przyjaźni z Kamilem oraz Michałem. A także nad rozmyślaniem jak mógł dopuścić do tego, że Diana zniknęła z jego życia.

Tachykardio, przyznaję się bez bicia, że książkę czytało mi się momentami dość ciężko. Autorka stosowała wiele trudnych (jak dla mnie oczywiście) metafor, porównań i innych środków stylistycznych. Czasem miałam problem by zrozumieć co w danym momencie Autorka miała na myśli. Wtedy włączałam tak zwane czytanie między wierszami i wszystko stawało się jaśniejsze.

Autorka stworzyła bardzo wyraźnych bohaterów. Każdy jest pełen emocji, miłości i oddany swojej pasji. Diana jest świetną skrzypaczką, a Piotr oprócz tego, że gra na gitarze, wraz ze swoimi przyjaciółmi stworzyli dość poczytny komiks. Jest jednak coś co mnie bardzo drażniło. Otóż wiele pytań na które brakowało odpowiedzi. No i jest jeszcze - jak dla mnie - otwarte zakończenie które mogłoby sugerować kontynuację. W sumie nie miałabym nic przeciwko temu gdyby powstała dalsza część wyjaśniająca: dlaczego siostra Diany nie darzy jej siostrzaną miłością, co stało się z rodzicami Adama i Piotra, dlaczego Diana zapadła się pod ziemię.

Polecam!

Pozdrawiam
Archer



sobota, 9 marca 2013

#237

 Droga Tachykardio!

Absolutnie się nie dziwię, że seria książek Janet Evanovich o gapowatej łowczyni nagród robi w świecie taką furorę. Przecież nie da się nie lubić Stephanie Plum. Pewnie powiesz, że łowca nagród to musi być poważna? Ta, a świstak siedzi za sreberka. Nie skąd. Stephanie była przecież dotychczas sprzedawcą w sklepie. Ale kiedy ją zwolnili trzeba było zacisnąć pasa i znaleźć sobie pracę. Nie chciała pracować w fabrykach, ta praca jest dla niej za nudna. Więc została łowcą nagród w firmie windykacyjnej swojego kuzyna. I uwierz mi w tej pracy nie ma jak się nudzić. To co, pewnie jesteś ciekawa co wydarzyło się w kolejnym tomie „Po szóste nie odpuszczaj”.

Jak już wspominałam we wcześniejszym liście, Stephanie ma problemy… sercowe. Bo nagle okazuje się, że Komandos wcale nie jest jej obojętny. Ale z drugiej strony Morelli. No cóż. Obok życia prywatnego trzeba zająć się pracą. I tutaj jak zwykle w przypadku Steph zaczynają się schody. Trzeba znaleźć szaleńca który zabił i podpalił handlarza bronią. Niestety wszelkie ślady prowadzą do… Komandosa. A żeby było ciekawiej, Komandos nie stawi a się na rozprawie i automatycznie staje się NS-em. Czyli… Trzeba go dorwać i zaprowadzić do sądu. Ale jak to? Przyjaciela? Swojego Mistrza? Z krwawiącym sercem Steph oddaje tego NS’a Joyce. Ale i tak dobrze wie, że Komandosa nie da się „dopaść”. W sprawie wydania Komandosa jest śledzona przez dwóch typków w gangolach. Oprócz tego jeden NS chce ją podpalić i wyprawić na tamten świat. A żeby całkowicie się Stephanie nie nudziło wprowadza się do niej babcia Mazurowa. A to dopiero początek wyśmienitej zabawy.

 I tym razem Autorka nie zawiodła swoich czytelników. Wierz mi, książka – tak jak poprzednie części – wciąga od pierwszych stron i nim się obejrzysz jesteś już na końcu. Oczywiście po drodze śmiejąc się do rozpuku albo wściekając na to, że ktoś celuje w Śliwkę z broni albo porywa ją i więzi gdzieś za miastem.

Nie będę wznosić peanów na jej cześć bo wiele razy już to robiłam, a nie mam zamiaru się powtarzać. Książka o przygodach Stephanie Plum jest świetną rozrywką. Powinni je przepisywać na poprawę humoru i na chroniczną niechęć do czytania, bo jak wspominałam przy poprzedniej części sama na to cierpiałam i Śliwka pomogła.

Szkoda tylko dwóch rzeczy: za szybko te książki się kończą i czas oczekiwania na kolejny tom jest strasznie długi. W sumie mam na półce „Seven up” ze wcześniejszego wydania ale… hm… jak znajdę moment to pewnie przeczytam a potem porównam z wersją tłumaczoną przez Dominikę Repeczko.

Tachykardio, koniecznie zapoznaj się z serią o Plum. Nie będziesz żałować. Wręcz przeciwnie będziesz chciała więcej i więcej. Ponieważ jest już sześć części, taka wielka dawka świetnej rozrywki jest najlepsza na szarą pogodę jaka panuje za oknem. Nie oszukujmy się: ŚLIWKA RZĄDZI!!!

Pozdrawiam
Archer


środa, 6 marca 2013

#236



Droga Tachykardio!

Od jakiegoś czasu, jak dobrze wiesz przechodziłam zapaść czytelniczą. Pewnie jesteś ciekawa czym to się objawiało? Otóż odrzucało mnie od czytania. Tak wiem, to niespotykane w szczególności, że jestem molem książkowym i nie wyobrażam sobie dnia bez czytania. Jednak dopadł mnie kryzys i odrzucało mnie od książek. Nie potrafiłam przeczytać ani jednej strony. Aż w końcu stwierdziłam, że potrzebuję czegoś na poprawę tego stanu. A co jest najlepsze na kryzys? Książka Janet Evanovich. I tak pewnego wieczoru zasiadłam w ukochanym fotelu i zabrałam się za piątą już część przygód Stephanie Plum czyli „Przybić piątkę”.

Nastają ciężkie czasy i jest coraz mniej NS-ów do łapania. A co za tym idzie, Steph nie ma pieniędzy na rachunki. Do złapania jest jeden NS który wcale nie ma zamiaru ułatwić Śliwce zadania. A jak wiadomo Ona się nigdy nie poddaje. Chociażby miała rozwalić drzwi łyżką do opon. Kiedy w końcu go dopada, ten wpłaca kaucję i… wprowadza się do niej na kanapę. Dodatkowo żeby było ciekawiej (tak wiem ze Śliwką nigdy nie jest nudno) ciocia Mabel prosi ją o pomoc w poszukiwaniu wujka Freda, który zaginął kilka dni wcześniej. Oczywiście, żeby nie było, sprawa wcale nie jest taka łatwa jaką się wydaje, że jest. Zamiast wujka, Stephanie znajduje zdjęcia zwłok w czarnych workach na śmieci. No cóż, NS-ów brak więc nasza bohaterka chwyta się innej dodatkowej pracy, przecież każdy grosz się przyda. I tak zaczyna pomagać Komandosowi. A jak wiadomo to nie wróży niczego dobrego. Wręcz przeciwnie, Stephanie Plum uzyskuje przydomek „bombowej łowczyni nagród”. Dosłownie. Mało wrażeń? Mało! Benito Ramirez wychodzi z więzienia i postanawia zaprowadzić Śliweczkę przed oblicze Pana. Chcesz więcej? Sorry o tym musisz przeczytać.

To się dzieje. Tachykardio uwierz mi, tego właśnie potrzebowałam. Potrzebowałam znów dać się porwać przygodom mojej ulubionej bohaterki Stephanie Plum. Nie mam pojęcia jak to robi Autorka, ale za każdym razem wciągam się w świat Grajdoła. No i oczywiście standardowo nie mogę się nudzić. Bo ze Śliwką nie da się nudzić. O co to, to nie. Tym razem „przygody” Steph są niebezpieczne. Bo nie oszukujmy się, skoro rewolwer opuścił słoik z ciastkami to znaczy, że coś się dzieje. A wierz mi nie jest spokojnie. Z tarapatów jak zwykle wyciąga ją Komandos , a wspiera Lula oraz niezastąpiona babcia Mazurowa.

Tym razem w tej części jest sporo o… prywatnym życiu Steph. Dotychczas na horyzoncie kręcił się tylko Morelli. Jednak na scenę wkroczył także Komandos. Tak, dobrze widzisz. Ten Komandos który zawsze wyciągał ją z tarapatów. No i żeby było jeszcze ciekawiej panna Plum jest rozdarta między dwóch mężczyzn.

Jak widać ze Stephanie Plum zawsze jest wesoło. Jestem ogromnie wdzięczna Autorce za to, że stworzyła ten wspaniały cykl. Fajnie by było gdyby sfilmowano kolejne części serii. No i oczywiście główną rolę także powinna zagrać Heighl. Polecam!

Pozdrawiam
Archer  

niedziela, 3 marca 2013

#235

 
Droga Tachykardio!

Jak już zdążyłaś zauważyć ostatnio zarzucam Cię listami w których opowiadam Ci o polskiej literaturze. Tym razem nie będzie inaczej. No przepraszam, ale dopadła mnie mania czytania polskiej literatury i nie zapowiada się bym szybko skończyła. Tym razem na tapetę idzie Robert Rusk oraz jego książka „Uciekająca dziewczyna”.

Samanta Greiger nie miała w życiu lekko. Wychowywała się w małym miasteczku Cedar City. Po śmierci matki dziewczyną opiekował się ojciec, który się drugi raz ożenił. Niestety Sam nie dogadywała się z Macochą. Po śmierci ojca nie czuje się dobrze w swoim domu. Podczas wypadu do lokalnego pubu dziewczynę „odkrywa” pewien mężczyzna. Okazuje się właścicielem lokalu „Uciekająca dziewczyna” w Las Vegas. Roztacza przed dziewczyną perspektywę pracy w swoim klubie. Sam nie zastanawia się długo. Zabiera wszystkie swoje oszczędności, wsiada w autobus do Las Vegas i rozpoczyna swoją wielką przygodę. Jak się ona zakończy? O tym musisz przekonać się sama.

Zabierając się za czytanie książki, standardowo nie wiedziałam czego się spodziewać. Na okładce widnieje informacja „romans psychologiczny”. Przyznam się bez bicia, że bladego pojęcia nie mam skąd ten opis się wziął? Owszem romans jest, jak najbardziej, w końcu Głowna bohaterka trafia do Miasta Grzechu. Ale z tą psychologią to… hm… nie wiem. Może się nie znam, może nie potrafiłam jej nigdzie dostrzec. Fakt mamy tutaj do czynienia z samotnością głównej bohaterki, która szuka miłości i akceptacji. Szuka kogoś, kto się nią zaopiekuje i będzie jej pilnować by nie wpadała w finansowe tarapaty. I nie mam tutaj na myśli „sponsora”. Jest jeszcze Wirginia Coopers, której przeszłość ciągnie się za nią i w pewnym momencie daje o sobie znać.

Bardzo podobał mi się fakt, że Polski Autor nie umieścił akcji swojej powieści w Polsce tylko właśnie w Las Vegas. Dzięki temu, bez wychodzenia z domu masz możliwość wybrać się do hotelu Mirage i włoskiej fontanny Di Trevi, przejść się ruchliwym bulwarem obok Koloseum i głównego wejścia do Pałacu Cezara, zajrzeć do Casino Royale czy też wybrać się na rewię do Jubilee.

Kiedy odłożyłam książkę na półkę, po kilku godiznach zaczęło mi czegoś brakować. Wychodzi na to, że zżyłam się z Samantą i brakowało mi jej obecności. Na szczęście, jest nadzieja na poznanie dalszych przygód młodej tancerki rewiowej Samanty Greiger.

Jeśli masz ochotę poznać świat Miasta Grzechu, przespacerować się jego uliczkami i potańczyć w rewii Jubilee to książka jest jak najbardziej dla Ciebie.

Pozdrawiam
Archer

P.S.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa NOVAE RES