226

Janusz Leon Wiśniewski to autor, który nie ważne gdzie się pojawi to wzbudza wielkie poruszenie i zainteresowanie. Tak było także i tym razem. W piątek 30 listopada w Bibliotece Śląskiej odbyło się spotkanie z Januszem L. Wiśniewskim autorem m.in. książki „Miłość oraz inne dysonanse” a także „S@motność w sieci”. Nie oszukujmy się, właśnie debiutującą powieścią (która została wydana już 11 lat temu) zyskał sobie grono licznych wielbicielek. Każda kobieta młodsza czy starsza po przeczytaniu „Samotności…” chciała na swojej drodze spotkać takiego właśnie Jakuba. Mężczyznę, który będzie kochał bezgranicznie, dbał o swoją kobietę, no po prostu ideał faceta. Przyznaję, że sama po przeczytaniu tej książki chciałam takiego właśnie Jakuba spotkać. Przecież ta książka zmienia spojrzenie kobiet na mężczyzn.

   

A wracając do spotkania. Przyznaję, że było to moje wielkie marzenie od momentu kiedy jedenaście lat temu przeczytałam „Samotność…”. Chciałam osobiście spotkać Autora, który tak wyśmienicie zna kobiety oraz ich potrzeby. Spotkanie prowadziła Autorka Marta Fox. Jednak tematem nie była debiutancka powieść, tylko ostatnia książka Autora napisana wspólnie z Iradą Wownenko „Miłość oraz inne dysonanse”. Autor opowiadał o muzyce, o tym jaki ona ma wpływ na jego życie. Opowiadał, że w swoim kraju w którym mieszka (Frankfurt nad Menem) woli być postrzegany jako naukowiec a nie jako pisarz. Wspominał także, że chyba najwięcej zrobił dla polskiej turystyki. Dlaczego? Tu padła pewna anegdotka, że kobiety mieszkające w Rosji, po przeczytaniu „Samotności w sieci” uczyły się języka polskiego, ponieważ chciały przyjechać do kraju w którym na pewno spotkają Jakuba. Opowiadał także o swoich córkach oraz o tym, że nie postrzegają go jako pisarza tylko naukowca. I tutaj też wspomniał o tym, jak jego kolega z Instytutu pojechał na delegację do Rosji i w hotelu włączył telewizor i zobaczył Pana Janusza. Po czym zadzwonił do niego i zapytał: co on robi w rosyjskiej telewizji?

Po odpowiedzi na pytania publiczności, a trzeba przyznać, że trafiały się także osobiste, przyszedł czas na podpisywanie książek oraz wspólne zdjęcie. Wrażenia? Hm… No… serce waliło mi jak młot. Kiedy w końcu podeszłam do stolika przy którym podpisywał swoje książki serce omal nie wyskoczyło mi z piersi. Podczas krótkiej rozmowy przyznałam się, że spotkanie z Nim to najwspanialszy prezent urodzinowy jaki mógł mi się przytrafić. Zerwał (no dobra prawie) się z krzesła pocałował mnie w rękę oraz złożył życzenia. Byłam w szoku. Zbierałam szczękę z podłogi. Zapozował również ze mną do zdjęcia. Moje małe wielkie marzenie się spełniło. W trakcie rozmowy powiedziałam, że taki Jakub, jakiego opisał w książce naprawdę istnieje i w tym momencie wskazałam ręką na Osobistego Mężczyznę, który w tym czasie robił zdjęcia. Pan Janusz się uśmiechnął i powiedział, że tak, on istnieje. Wtedy powiedziałam, że Panie Januszu, ale On ma naprawdę na imię Jakub. Zaczął się śmiać i zapytał, jak mnie pieszczotliwie nazywa. Powiedziałam, że „Słoneczko”, bo Q czasem tak na mnie woła (no czasem też jestem Kropkiem) i… Pan Janusz zostawił piękny wpis w swojej debiutanckiej książce. Poniżej kilka zdjęć ze spotkania. Nadal nie mogę uwierzyć, że mam zdjęcie z Januszem L. Wiśniewskim oraz, że spotkałam Go osobiście.

 I tak wygląda najszczęśliwsza czytelniczka :)

 A tutaj autografy:

Oto urodzinowy stos książek, które dostałam od Osobistego Mężczyzny :) Najłatwiej kupić prezent Molowi Książkowemu :) Teraz mam zagwozdkę, gdzie to postawić?

 Trzy ostatnie pozycje z autografami: