#592 - Śnieg otulił cię bielą

 

Jak bardzo ważne jest pierwsze zdanie książki? Niektórzy twierdzą, że najważniejsze, bo ono właśnie rozpoczyna całą historię. Wiem, że Katarzyna Misiołek nie tworzy przesłodzonych historii. Wręcz przeciwnie, jej książki są bolesne, jeśli wiecie co mam na myśli. A jeśli nie wiecie, to już wam tłumaczę. Jej opowiadane historie są do bólu prawdziwe, takie jak nasze życie. Jak dobrze wiemy, życie nie zawsze jest kolorowe i smakujące watą cukrową. Czasem jest mrocznie, szaro i zdecydowanie gorzko. Kiedy sięgnęłam po najnowszą książkę Kasi „Śnieg otulił Cię bielą”, to lukru nie oczekiwałam. Ale… już na samym początku solidnie oberwałam obuchem w łeb. Myślałam, że to kryminał, ale zerknęłam ponownie na okładkę i tytuł, które sugerowały opowieść zimową, chociaż trochę początek zalatywał sensacją. Kiedy czytelnik wyrusza w literacką podróż śladami bohaterów, to tytuł nabiera zupełnie nowego znaczenia.

Po piętnastu latach od śmierci swojej siostry Eweliny Martyna przez zupełny przypadek poznaje prawdę dotyczącą tego wydarzenia. Przez całe życie rodzice ją okłamywali. Prawda była zdecydowanie inna. Ewelina została zamordowana, natomiast sprawca nigdy nie odnaleziony. Miejsce zbrodni otulił śnieg więc wszystkie ślady zniknęły. Martyna wraca do swojego dawnego domu w Bieszczadach, chce sama odnaleźć mordercę siostry. Nie wie, że oprócz mordercy odnajdzie miłość. 

Nigdy nie oceniaj książki po okładce, ani się nią nie sugeruj. Bo na pierwszy rzut oka na okładkę tej książki, oczekujemy świąteczno–zimowej opowieści. Dodatkowo para sugeruje romans, więc na bank coś lekkiego. Ale jak już wam wspominałam, historia wali obuchem już na samym początku. Dalej jest tak samo. Czytelnik nie może się do niej oderwać i razem z Martyną próbuje rozwiązać zagadkę śmierci Eweliny. Autorka zgrabnie myli tropy i wodzi nas za nos. Kiedy już myślimy, że poznaliśmy zabójcę, jest „myk” i wiemy, że to ślepy zaułek. Ogromnym plusem tej powieści jest to, że jej akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Teraźniejszą historię opowiada Martyna. Natomiast przeszłość przedstawia nam to wszystko co działo się w roku, w którym doszło do tragedii. Dzięki temu, poznajemy Ewelinę, jej strach przed przyszłością, fascynacje starszym chłopakiem czy też ostre spięcia z rodzicami. Oprócz tego, sami staramy się dowiedzieć kto zabił i dlaczego. Mamy wielu podejrzanych, bo tak naprawdę mordercą mógł być każdy. A kiedy tajemnica zostaje odkryta, nie potrafimy w to uwierzyć. Chociaż muszę przyznać, że w pewnym momencie puzzle zaczęły układać się w klarowny obraz, ale i tak do końca nie byłam pewna, czy to dobry układ. 

Kochani, ta książka was porwie od pierwszych zdań. Nie odłożycie jej dopóki nie poznacie prawdy. Będziecie wspierać Martynę w poszukiwaniach i odkryciu prawdy. Będziecie starać się zrozumieć zachowanie mordercy i powód dlaczego stało się to co się stało. A przede wszystkim będzie wam smutno z powodu śmierci Eweliny. Zostanie wam pod skórą.

Polecam bez mrugnięcia okiem i z pewnością sięgnę po inne książki Kasi. I nie tylko po te obyczajowe, ale także te pisane pod pseudonimem. 

#591 - Kiedy się pojawiłeś

 

Na samym początku przyznam się do jednej i najważniejszej sprawy - do tej książki, o której wam za chwilę opowiem, miałam dwa podejścia. Drugie zakończyło się sukcesem, książka została przeczytana. Jednak trudno mi powiedzieć by mnie wciągnęła, zachwyciła i powaliła. No dobra, powaliła mnie tym, że miałam problem z jej przeczytaniem. Nie wiem dlaczego tak się stało. Bo historia była całkiem fajna, dla niektórych czytelników wręcz zachwycająca, dech zapierająca i łzy z oczu wyciskajaca. Z tego miejsca chcę Państwa poinformować, że jestem bez serca. Na to wychodzi, gdyż nie uroniłam ani jednej łzy podczas czytania. Owszem, w kilku miejscach opowiadanej historii zrobiło mi się smutno, miałam ochotę wstrząsnąć bohaterami. Ale to tyle. To teraz powiem o jaką książkę mi chodzi. Właśnie skończyłam czytać „Kiedy się pojawiłeś” Anny Matusiak - Rześniowieckiej.

Wiem, że niektórzy z was są tą książką zachwyceni, jednak dla mnie ona nie była powalająca jak już pisałam wyżej.

Książka opowiada historię dwóch rodzin. Małgorzata i Jacek od dawna chcą mieć dziecko. Jednak jak wiadomo życie pisze inny scenariusz niż byśmy oczekiwali. Niestety okazuje się że Małgorzata jest bezpłodna, a to znaczy, że nigdy nie będzie mogła mieć własnego dziecka. Musimy pamiętać, że bezpłodność jest zupełnie czymś innym aniżeli niepłodność. To drugie można leczyć. Małgorzata pracuje jako pielęgniarka na oddziale dziecięcym „Ośrodka ratowania małego dziecka”. Codziennie styka się z bardzo ciężko chorymi dziećmi, oraz matkami które walczą o ich życie.

Iza i Adam są młodym małżeństwem, które mają wszystko. Pieniądze, pracę, jednak do szczęścia brakuje im tylko dziecka. W końcu Izie udaje się zajść w ciążę. Ale jak to w życiu i w powieściach bywa, nie wszystko idzie tak jak należy. I w tedy zaczynamy się zastanawiać jak duża i Mocna jest miłość matki do dziecka? Czasem więzy krwi nie są potrzebne do tego by kochać dziecko.

Mamy gdzieś tam zakodowane, że matka powinna kochać swoje dziecko bezgranicznie. Owszem tak powinno być. Jednak mam wrażenie, że wiele małżeństw nie jest emocjonalnie przygotowanych do tego, by dziecko posiadać. W Polsce niewiele mówi się o adopcji dzieci. Prędzej usłyszymy o porzuconych dzieciach aniżeli o tych którym udało się odnaleźć szczęśliwy dom. Powinniśmy o tym mówić. Ponieważ każde dziecko zasługuje na miłość.

Nie wiem jak mam podsumować tą całą historię. Jedno jest pewne to książka którą powinniście przeczytać, by sami wyrobić sobie o niej zdanie.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Skarpa Warszawska 
 

 

#590 - Przypadek Lidki

 

Zastanawiam się właśnie dlaczego sięgnęłam po książkę „Przypadek Lidki” Izabeli Grabda? Myślę, że prawidłową odpowiedzią na to pytanie będzie to, że poznałam osobiście autorkę i postanowiłam zapoznać się z jej twórczością. I była to naprawdę bardzo fajna przygoda. 

Lidka jest właścicielką salonów urody. Rok temu zakończyła swoje toksyczne małżeństwo i teraz może wreszcie odetchnąć. Postanawia wyjechać na urlop w Góry Sowie. Tam przez zupełny przypadek natrafia na piękny dom, w którym chce zamieszkać. Drewniany dom należy do tajemniczego Wiktora, a ich pierwsze spotkanie do tych najprzyjemniejszych nie należy. Mężczyzna zrobi wszystko by Lidka mu wybaczyła. Dosłownie wszystko, gdyż Wiktor Zybertowski okaże się milionerem. 

No dobra, kiedy dotarłam do spotkania Lidki i Wiktora, zaczęłam się zastanawiać czy cała książka będzie w takim klimacie. Na całe szczęście nie była i serio - kamień spadł mi z serca. Dla niektórych historia może wydać się oklepana: ona po rozwodzie, on bogaty i wolny. Tak, a i owszem, może być oklepana, i takich historii jest sporo. Ale! Tak, to ale jest ważne. Przecież lubimy czytać takie historie. Lubimy kibicować bohaterom, trzymać za nich kciuki. Oczywiście tutaj też tak było. Trochę się wkurzałam na nich, bo momentami zachowywali się jak Żuraw i Czapla. Niby by chcieli, ale się boją. 

Książkę „Przypadek Lidki” nie czyta się z ciekawością, ją się pochłania. Zakończenie jest przewidywalne, ale droga do finału jest wyboista. Tak jak w życiu. Kiedy dotarłam do końca, było mi smutno, że to już wszystko. 

Jeśli poszukujecie lekkiej lektury na wolne popołudnie, to ta książka jest dla Was. Polecam!!!

#589 - Cień w lustrze - recenzja przedpremierowa

 

Są takie książki, na które się czeka długo. Są też takie, które wywracają nasze życie do góry nogami. Niektóre książki walą w splot aż brakuje nam tchu. Staramy się poukładać sobie w głowie właśnie przeczytaną historię, ale nam to nie wychodzi, bo mamy mętlik. Chcielibyśmy opowiedzieć o tym co przeczytaliśmy, ale słowa za żadne skarby świata nie chcą opuścić naszych ust. Znacie takie uczucie? Ja go właśnie doświadczyłam i zbieram się po lekturze najnowszej książki Natalii Nowak-Lewandowskiej „Cień w lustrze”. 

Nie zdradzę Wam szczegółów, gdyż uważam, że jest to książka, którą każdy powinien przeczytać. Bo ta książka łapie za gardło i odbiera oddech. Ale w tym pozytywnym znaczeniu.

Kiedy patrzę na książki, które znalazły się w dorobku Natalii, to dochodzę do wniosku, że historie w nich zawarte poruszają ważne społeczne tematy. One nie są słodko pierdzące. One mają w sobie przekaz. Jaki? Każdy musi odnaleźć go sam. Z każdą kolejną, opowiedzianą historią wiem, że Natalia ma jeszcze wiele do opowiedzenia. 

A wracając do książki, to powiem Wam, że historia wbija w fotel. Autorka poruszyła bardzo trudny temat jakim jest alkoholizm wśród kobiet. Panuje stereotyp, że pijakami są tylko mężczyźni, ludzie nie wykształceni, a nie ktoś kto ma pracę, wyższe wykształcenie i cudowną rodzinę. A to jest zupełna nieprawda. Gdyż kobiety też piją i chyba mogę stwierdzić, że są bardziej piętnowane przez społeczeństwo. Bo jak to tak, że matka dzieciom, wzorowa żona, upija się do nieprzytomności. To nie jest obraz „Matki Polki”, który mamy gdzieś tam utrwalony przez patriarchat. Oprócz tego mamy jeszcze Lenę i Kacpra, czyli dzieci które cierpią na syndrom DDA. Autorka idealnie obrazuje zachowanie nie tylko pijącej matki, ale także to jak reagują na otoczenie dzieci. A dzieci nie powinny bać każdego ruchu rodzica, nie powinny się kulić na podniesiony głos ani tym bardziej wstydzić pijackiego zachowania. Dzieci powinny mieć beztroskie dzieciństwo, a nie zastępować rodzica młodszemu rodzeństwu. 

Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak dokładny research przed napisaniem wykonała autorka. Myślę, że w większości pomogło jej psychologiczne wykształcenie. Główna bohaterka nie jest płaską postacią. Jest idealnie nakreślona. Widzimy jej wady, jej strach, jej słabość. Próbujemy zrozumieć motywy jakimi się kieruje podczas podejmowania różnych decyzji. Z wieloma się nie zgadzamy, a co za tym idzie próbujemy ją tłumaczyć. Dokładnie tak samo jak ona tłumaczy sama przed sobą powód picia. Nie dociera do niej to, że ma problem. Bo ona go nie widzi, to inni mają problem a nie ona. Tutaj pojawia się wyparcie czyli typowe zachowanie alkoholika. Poza tym Lidka nie miała wyrzutów sumienia, całkowicie je wyłączyła. Dla niej najważniejsza była ona sama, jej zadowolenie, jej szczęście, aniżeli dziecka czy też męża.

Myślę, że jednym z błędów małżeństwa Lidki i Jacka był brak komunikacji. Oni nie potrafili ze sobą rozmawiać. Lidka obwiniała go o wszystko: że jej nie pomaga, że wiecznie nie ma go w domu. Ale przecież wszystko w domu błyszczało, więc skąd Jacek mógł wiedzieć, że jednak dobrze nie jest skoro Ona nie sygnalizowała mu że potrzebuje pomocy. A Lidka tej pomocy potrzebowała. Ważnym punktem jest to, że w końcu zrozumiała, że robi źle. Szkoda tylko, że musiał ucierpieć jej syn. Bo zawsze jest tak, że dopiero tragedia otwiera nam oczy. Byle tylko nie było za późno. 

Droga Natalio, ta książka miażdży. Porusza temat alkoholizmu o którym wiele się nie mówi. Który jest spychany na margines. A przecież w wielu domach ta choroba towarzyszy jej mieszkańcom. To trudna, ale bardzo ważna książka. Dziękuję Ci za nią. Dziękuję także Wydawnictwu Lucky, który zaufał Natalii i wydał tę książkę. 

Polecam! Tylko pamiętajcie o oddychaniu, bo ja momentami zapominałam.

Książka została objęta moim patronatem i przeczytałam ją dzięki uprzejmości Wydawnictwa Lucky. 

#588 - I ja Ciebie też!

 

Czy książki, których akcja dzieje się podczas Świąt Bożego Narodzenia, można czytać gdy za oknem żar leje się z nieba? Tak! Bo gdzie jest powiedziane, że świąteczne powieści należy czytać tylko w grudniu? 

Po książkę „I ja Ciebie też!” Katarzyny Kalicińskiej, Zuzanny Dobruckiej i Beaty Harasimowicz sięgnęłam z ciekawości. Chciałam tylko przeczytać kilka stron, naprawdę tylko kilka. Jednak nim się obejrzałam byłam już w połowie. 

Wiktoria, Laura i Agata - trzy przyjaciółki. Poznały się dwie dekady temu, gdy rozpoczynały pracę w tej samej stacji telewizyjnej. Drogi zawodowe trochę im się rozeszły, ale przyjaźń pozostała. Wiktoria jest właścicielką agencji aktorskiej, Agata reżyserką widowisk rozrywkowych natomiast Laura szefową dużej stacji telewizyjnej. Teoretycznie wszystko jest super. Jednak jak wiemy los bywa przewrotny. Świat każdej z dziewczyn wywraca się do góry nogami dokładnie w wigilię: z Agatą zrywa ukochany, kochanek Wiktorii okazuje się być oszustem i trafia do więzienia, natomiast Laura traci pracę.

„I ja Ciebie też!” to książka o kobiecej przyjaźni, o jej sile i że jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Jeśli jedna potrzebuje wsparcia to pozostałe jej go dają. To niesamowita historia, która porywa od pierwszych stron. Jest zabawna, wzruszająca. Wkurzamy się na bohaterki, ale także im kibicujemy. Są tutaj też postacie drugoplanowe, które nas tak bardzo irytują, że mamy ochotę utopić ich w przysłowiowej łyżce wody. Ale to normalne. Ta książka jest tak bardzo życiowa, a jak wiemy nie wszyscy są idealni i przyjaźnie nastawieni do innych. Takie w końcu jest życie, że nie zawsze jest kolorowo. 

Trochę obawiałam się tego jak trzy autorki poradzą sobie z historią. Ale strach był zbędny, bo odwaliły kawał dobrej roboty. 

Jeśli poszukujecie lekkiej historii, to „I ja Ciebie też!” nadaje się do tego idealnie. I wcale nie musicie czekać na święta by zacząć ją czytać. Polecam!!!

P.S.

Poniżej zdjęcie ze spontanicznego spotkania na Targach Książki w Warszawie. Spontanicznego, gdyż widząc Autorki na kanapie podeszłam do nich by powiedzieć, że napisały super książki, że czyta się je rewelacyjnie, bawiłam się przy nich świetnie i czekam na kontynuację. Stąd to zdjęcie. I oczywiście nie byłam przygotowana i nie miałam książek. Ale co się odwlecze...

P.S.2

A to już zdjęcie ze spotkania autorskiego które odbyło się niedawno w Gliwicach w Księgarni Celownik. 

Ubawiłam się setnie.